मी आणि माझा पाउस ...२३ जानेवारी २००८

मला आवडतो पाउस ... खरच ... खुप आवडतो ...
पाउस नाव जरी ऐकले तरी मन सैरभैर व्हायला लागते ...
आणि पावसाळा म्हणजे माझ्यासाठी पर्वणीच ...
काय करू आणि काय नाही असे वाटते पाउस पडत असताना ...
हृदयाचे ठोके अगणित वेगाने वाढायला लागतात ...
मनातले विचार मैलो मैल दूर दूर वाहवत जातात ...
का होते, कसे होते मला नाही माहित ...
पण असहाय्य मानसा सारखी काहीच करू नाही शकत ...
नंतर त्या पावसाच्या सरिंकडे एकटक पहात बसण्याचा माझा वेडेपणा ...
सगळे जग त्या क्षणाला थांबावे आणि मी त्या कोसळणाऱ्या थेंबांना नजरेत कैद करत जावे ...

पाउस... बेचैन करणारा ... विचारांचे उधाण आणणारा ...
त्या क्षणाला माझ्या आयुष्यात उलथा पालथ करणारा ...
भुत, वर्त्तमान, भविष्याचा विसर पडणारा ...
स्वप्नांच्या , कल्पनेच्या जगात नेणारा ...

पाउस ...माझे सारे दू:ख पळवून लावणारा ...
मी केलेल्या चूका समजुन घेणारा ...
माझे अश्रु हळूच टिपणारा ...
जगापुढे माझे हसू न होवू देणारा ...
'तू माझी आणि मी तुझा ' हळूच कानात सांगणारा ...

मी आणि माझा पाउस ...
तो असताना मला कोणीच नको असते ...माझे जग ...माझे सर्वस्व म्हणजे तो असतो ....
मी वाट पहाते, धग दाटून येण्याची ...काळोख पसरण्याची ...
वाट पहाटे मी ढगांच्या गड गडाटाची ...विजांच्या कडकडाटाची ...
वाट पहाते मी पावसाचे थेंब थेंब डोळ्यात साठवण्याची ...
सरी वर सरी अंगावर झेलण्याची ....
वाट पहाते मी त्याच्या आवेशात चिंब चिंब भिजण्याची ....